Elektroniczny Słownik Łaciny Średniowiecznej w Polsce - eLexicon Mediae et Infimae Latinitatis Polonorum

Gramatyka

Znaczenia

I. propr.
- 1. confringere, diruere, funditus evertere.
- 2.
  - a. dissipare, spargere.
  - b. fugare, pellere.

II. transl. pessum dare, irritum reddere. Occ. i. q. zerwać (przymierze);frangere, rumpere, violare

DISICIO s. DISIICIO s. DISSICIO, -ere, -eci, -ectum

I. propr.

1. rozwalić, rozbić, zburzyć; confringere, diruere, funditus evertere.

N. glossam Pol.

AGZ XV p. 181 (a. 1475) : stubam molendini ... et fornacem d-erunt et concusserunt alias «roszmyotaly y stlvkly».

Occ. de animantibus: poszarpać na kawałki; dilaniare

HUSSOW. p. 32, v. 612 : pendentem ramis equitem quis crederet altis, quando simul iactus d-eretur a fera equus.

2.

a. (res) rozproszyć, rozrzucić; dissipare, spargere.

b. (homines) odeprzeć, rozgromić; fugare, pellere.

II. transl. zniszczyć, udaremnić; pessum dare, irritum reddere. Occ. i. q. zerwać (przymierze);frangere, rumpere, violare

DŁUG. Hist. IV p. 252 : ne tecum ... ligas ... iniret, initas vero d-ret.