- F.
- Th.
- Bl.
I.
ubolewać nad czymś, żałować, opłakiwać; deflere, deplorare,
plangere.
N. gerund.
godny pożałowania; lugubris
DŁUG. Hist. IV p. 89 : victoriarum suarum ... titulos tam facili et merito d-ndo discessu fuscavit.
II.
użalać się, skarżyć się na coś; queri, conqueri de aliqua re
KADŁUB. p. 113 : presul ... sanctuarium prophanatum et sancta manu contrectari sacrilega luctuose d-it.
ChrMP p. 504 : Glogovia ... suas Boleslao et exponit et d-it angustias et obsides datos.
DŁUG. Hist. I p. 359 : rex calens ira d-it militum desertione pene morte aut infami captivitate se obrutum.
Additur
luctuose supra
327, 55, amaro animo (
RHist XLVII
p. 153, a. 1409)
, eiulationibus soniferis (
CodEp I 1,
p. 50, a. fere 1418
).
N. locut.
querelas :
KADŁUB. p. 136 : Pannonii querelas callidissima commentitas astutia d-unt (cf. ChrMP p. 516).
Constr. ad
I—II: a. sq.
acc. b. sq.
acc.
c.
inf.
cf.
III.
prosić; supplicare
PrPrz p. 37 (a. 1392— 1396): non imperantis sed d-ntis habere officium.