- L.
theol.
zasługujący na karę; qui poenam meretur (opp. meritorius)
JAC. PAR. II p. 262 (a. 1455) : de operibus meritoriis et d-iis (ed. demetoriis).
DŁUG. Op. p. 175 (epistula Sandivogii de Czechel,a. 1466) : in theologorum scholis ... suscepi nullum actum apud theologos indifferentem esse, sed omnem meritorium aut d-um existere. Cf. etiam NIC. BŁ. Serm. II p. 36.