- F.
- Th.
I.
1.
zasłużony, należny; meritus, debitus
AGZ XVIII p. 377 (a. 1496) : iterum te citavit pro quindecim grossis d-is alias «zasluzonye», quos solvere debuisti.
AAlex p. 236 (a. 1503) : eum a Deo Optimo animadversionem d-am ... passurum.
2.
utracony (skutkiem winy); (propter culpam) amissus
PommUrk V p. 47 (a. 1312) : si ... quisquam ... deprehensus fuerit ligna cremabilia ... ad loca illicita devehere, sive annonam aut farinam in locis prohibitis innavare ... talia bona iudicabuntur fore d-a, quod «vorvarn» (Germ. ) communiter dicitur, et ... consules ad usus nostros ... sibi bona talia ... usurpabunt.
II.
niegodny; indignus
JANKO p. 688 : qui Henricus ... regi ducatum Vratislaviensem ... resignavit, fratribus suis ... tamquam d-is et sibi ingratis penitus obmissis.Cf. DEMEREO III.