- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
1.
propr. związany, połączony z czymś; alicui rei adiunctus, cohaerens.
Opp.
separatus (
GŁOG. Anim. fol. C VIb
;
WROCŁ. EpitConcl fol. t Ib
;et passim),disparatus (
BYSTRZ. Log. fol. y IVb)
.
Praec. phil. distinguitur
secundum esse :
WROCŁ. Epit. fol. a Ib : c-a materie secundum esse dicuntur, quae non habent esse nisi in materia.
Opp. secundum accidens:
GŁOG. ExLog fol. 99a : ex aliquibus diuisim sumptis indebite infertur aliquid c-um secundum accidens.
N.
α. anima, intellectus (sc.
corpori
WROCŁ. EpitConcl fol. t Ib, GŁOG. Alex. II fol. B Ia).
Opp.
separatus
id. Anal.
fol. 36a
.
β.
proportio :
GŁOG. Anal. fol. 57b : proportio ... c-a est, que ... habet tres terminos disiunctos ... vt sicut se habent octo ad quatuor sic quatuor ad duo.
2.
transl.
a.
de hominibus: związany z kimś, bliski;
proximus.
Additur
privatim et publice (
DŁUG. Hist. V
p. 466
).
Praec.
sanguine
et abs. : spokrewniony;
consanguineus.
Saepius abs. loco subst.
coniunctus,,
-i
m.
krewny.
N. iuxta posita
amicus (
*Dogiel V
p. 127, a. 1425)
, adhaerens (
ib. I
p. 165, a. 1474).
b.
de rebus: ścisły, bliski;
artus.
II.
A.
propr. połączony, złączony razem; in unum collectus, compositus.
B.
transl.
1.
de rebus: wspólny;
communis.
N. locut.
coniuncto aratro arare
orać przy użyciu tzw. sprząży tj. sprzęgniętych koni z dwu różnych gospodarstw; duos diversorum colonorum equos uno iugo coniugendo
DokMp I p. 85 (a. 1351) : arare tenebuntur ... quilibet proprio aratro et non c-o.Cf. CONIUNCTIM I β CONIUNCTIO I 1 β.
N.
publiczny?
i. q. publicus? (e Pol.
pospolity?
cf. infra 50)
MARTIN. OP. Serm. p. 452 : de aqua fontis c-i bibens eremita.Praec. iur. wspólnie przysługujący lub ponoszony, niepodzielny; qui pluribus simul competit vel impositus est, indivisus
KodKKr II p. 79 (a. 1381) : si ... centum marcas ... in termino predicto non soluerimus ... extunc ... dominus episcopus ... sepedictas ... marcas super dampnum c-um nostrum in et aput Cristianos uel Iudeos ... recipiendi omnimodam habeat potestatem.
*Dogiel IV p. 311 (a. 1542) : successores nostri c-um ius habentes.Saepisime iur. t. t. manu coniuncta (praec. addito et indivisa, in solidum) pod wspólną odpowiedzialnością (zwł. o zobowiązaniach pieniężnych); communi periculo (praec. de obligatione pecuniaria)
PrzywKr p. 6 (a. 1360) : Henco et Petrus ... manu c-a et in solidum promiserunt ... pro filio ... Gregorii ... quod eandem vendicionem ... nec per se aut alium ... debebit... impetere.
KsgŁawKr p. 79 (a. 1372) : Glivicz aurifaber cum Hancone ... aurifabro manu c-a pro Petro ... racione XXV mrc. gr. Johanni ... promiserunt taliter ... quod iidem aurifabri ... I mrc. ad festum sancti Floriani persolvere tenebuntur.
KodKKr II p. 79 (a. 1381) : centum marcas ... dominus dux tamquam principalis debitor ... et nos fideiussores ... manu c-a et in solidum mutuo ab eodem domino episcopo recepimus.
DyplMog p. 177 (a. 1499) : heredes manu c-a et indivisa tanquam principales se faciendo fideiussores pro praefatis bonis ... inscripserunt se ... intercedere.
Praec.
solvere (restituere) promittere cf.
et saepius,
fideiubere
(cf.
et saepissime),
in cautionem fideiussoriam inducere (
APozn I
p. 3, a. 1434)
, se summittere (in damnum:
StPPP VIII
p. 295, a. 1388
; laborare
ArHist X
p. 145, a. 1526)
, pecuniam ad depositum dare (
AKapSąd II
p. 667, a. 1492
;
item accipere:
ZabDziej I
p. 317, a. 1561)
, emere (
PP III
p. 85, a. 1440)
, litteram hereditariam aliquo reponere (
StPPP VIII
p. 325, a. 1389)
.
Ad rem
cf.
P. Dąbkowski, Prawo prywatne polskie II
p.
338. Simili sensu ad coniunctam manum (
StPPP VIII
p. 206, a. 1387)
, pro manu coniuncta (
ib.
p. 644, a. 1399).
N.
glossas
Pol.
PrPol p. 221 (a. 1404) : Jasco ... et Stresco ... manu c-a alias «pospolito» fidejubuerunt pro Petrassio (cf. AGZ XVIII p. 408, a. 1498).
AGZ XI p. 89 (a. 1434) : Paulus ... Pelka ... fideiusserunt manu c-a «pospolna ranka» pro nobili Iohanne.
Occurrit loco appositionis
StPPP VIII p. 644 (a. 1399) : Stanislaum pro manu c-a fi deiussorem.
Ib. II p. 135 (a. 1402) : fideiussores manu c-a pro Johanne Szado.
N.
meton. de homine
ib. II p. 674 (a. 1462) : postulo michi dari at cittandum manum c-am et inuestigandum in ea juris ordine fiendum onus manus c-e.
Ib. p. 817 (a. 1477) : hic stat Sulecz, mea manus c-a.
2.
de hominibus: zjednoczony, zgodny; concors, consonus.