Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONCHA

Gramatyka
  • Formyconcha, conca
  • EtymologiaGr. κόγχη
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. propr.
    • 1. nat.
      • a. Turbo rugosus Linn.
      • b. + marina Ostrea edulis Linn.
      • c. piscis?
    • 2. testa conchae.
  • II. transl.
    • 1. vas ad conchae similitudinem elaboratum.
    • 2. arca, cista
    • 3. arca nummulis recipiendis apta

Pełne hasło

CONCHA s. CONCA, -ae f. (Gr. κόγχη)
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • N.
I. propr.
1. nat.
a. ślimak morski; Turbo rugosus Linn.
b. marina ostryga; Ostrea edulis Linn.
c. ryba? piscis?
RFil XVIII p. 278 (a. 1436) : c-arum «rybach».
2. meton. skorupa ślimaka; testa conchae.
N. glossam Pol.
RFil XXII p. 13 (a. 1466) : c-a tegit «sczervpina obrony».
II. transl.
1. naczynie przypominające muszlę; vas ad conchae similitudinem elaboratum.
Explicatur
GLb p. 23 : c-a «korczak, nyeczky», vas concavum ad similitudinem c-ae, alveus, «nyeczky».
2. skrzynia, puszka; arca, cista
MARTIN. OP. Chr. p. 338 : ossa beati Bartholomaei ... in quadam c-a honorifice collocauit et in terram suam ... in praefata c-a transferre cogitauit.
Ib. p. 375 : sepultus est in Laterano in c-a porphyrica, miro opere sculpta (cf. DŁUG. Hist. II p. 15).
3. skarbona; arca nummulis recipiendis apta
KOMOR. p. 86 : c-am marmoream posuit ante ecclesiam, in qua advenientes ponerent peccuniam.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)