- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- A.
- N.
I.
ten, kto coś ocenia, krytyk;
arbiter.
Additur a. gen.
obiectivus carminis (
CRIC.
p. 255,
v. 1
), morum (
HUSSOW.
p. 36, v. 746
), laborum (
DŁUG. Op.
p. 3
)
, religionis (de haereticis
Dogiel IV
p. 248, a. 1526).
N.
caelestis disciplinae
de theologo
ChrClar p. 436 : Deus ... multiplicavit inter sanctos fidei sue fundatores ac celestis discipline c-es.b . constr. sq. de:
CodEp I 1, p. 83 (a. 1437) : quis ... de propriis viribus iustus c-or habetur.
II.
sędzia;
iudex.
N.
terrestris:
AAlex I p. 451 (a. 1504) : inter alios dignitarios, officiales et c-es terrestres iudiciis et actionibus publicis praesidere solitos.