Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ASTITITIO

Gramatyka
  • Formyastititio, astiticio
  • Etymologia asto, astituo
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • actio in iudicio comparendi (praec. absente adversario)

Pełne hasło

ASTITITIO s. . ASTITICIO, -onis f. (asto, astituo) iur. t. t.termini et abs.
stawienie się na rozprawę sądową (zwł. w nieobecności strony przeciwnej); actio in iudicio comparendi (praec. absente adversario)
KsgGrWp II p. 15 (a. 1391) : in dicto termino Petrus ... astitit ipso Poros absente; extunc ... ex decreto capitanei Petro ... a-em termini adjudicavimus.
AGZ XIII p. 57 (a. 1437) : Nicolaus ... astitit primum terminum super Iohannem ... alias «zdaway» in a-e.
KodMaz(L) p. 238 (a. 1468) : post cuius ... termini a-em, judiciariam quoque condempnacionem ... dux Conradus ... ad diem octavam, videlicet date presencium, fuerat concitatus alias «przypowyesczon».
AGZ XVII p. 215 (a. 1483) : super qua termini a-e Golambek memoriale posuit.
Cf. ASTO III 1. ASTANTIA I 1 ASTATIO ASTITIO I ASTITUTIO I.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)