- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- BJ.
               I. 
               
            
                  1. 
                  przeczyć czemuś, mówić, że nie; 
                      i. q. negare.
                  
                  
               
                         N.
                         constr. 
                                                
               
                     : 
                                            
                        a. 
                        c. 
                         acc. 
                         
                        
                     ArPrawn X p. 442 (a. 1415) : dnus Nicolaus adv. proposita Ursule eciam simpliciter a-vit.
                        b. 
                        
                           sq. 
                            acc. 
                            c. 
                            inf. 
                            
                        
                        
                     AKapSąd III p. 27 (a. 1466) : a-vit se fore Nicolaum de Sambyno.
                        c. 
                        
                           sq. 
                            quod
                        
                        
                  StPPP IX p. 85 (a. 1469) : si velles mihi hoc a-re, quod huic inscripcioni non assensisti.
                  2. 
                  odmawiać; 
                      recusare.
                  
                  
            
                        N.
                            constr. c.  dat.  
                                                
                     
                     
                                            
               AGZ XVI p. 412 (a. 1491) : procurator dom. Ieronimi actoris recognovit se haud a-sse satisdationi inscripte super proposicionem.
               II. 
               zapierać się czegoś, wyrzekać;  renuntiare alicui rei,
                  respuere aliquam rem (fidem, religionem Christianam, schisma, haeresim, decantationes). 
               
            
                     Constr. : 
                                            
                  
                   
                  
                                        
            
                     a.  aliquid
                  GALL p. 395 : saepe tamen principes eorum a duce Poloniensi proelio superati ad baptismum confugerunt itemque collectis viribus fidem Christianam a-ntes contra Christianos bellum denuo paraverunt.
AKapSąd II p. 554 (a. 1446) : iuravit in forma debita a-ns amplius omnes decantationes et nolens dyabolicas fraudes sequi.
DŁUG. Hist. III p. 43 : papa nuntios ad regem Russiae pro a-ndo schismate mittit.
                     b.  alicui rei 
                  GALL p. 399 : (Mesco ) errori gentilium a-vit seque gremio matris ecclesiae counivit.
                     c.  aliquem 
               MPH II p. 16 (a. 1143-1145): Christum solo quidem nomine confitetur, factis autem penitus a-at.
               III. 
               eccl. 
                t. t.
                se (ipsum)  
               zaprzeć się siebie, swojej woli;  suam voluntatem in
                     agendo deponere.
               
            
            
               IV. 
               
                  trans.  odwodzić,
                  oddalać, odstręczać; alienum reddere aliquem
               
            Tom. XIII p. 70 (a. 1531) : ille autem autor ... fallit, qui nos a patre nostro a-at.
               V. 
               iur. 
                t. t. 
               
         
                  1. 
                  zapierać się, przeczyć jakoby się wzięło od kogoś pieniądze lub rzecz jakąś;
                     
                     infitias ire se pecuniam vel rem
                     aliquam ab aliquo recepisse 
                  
               TPaw IV p. 725 (a. 1399) : Clemens ... contra Luchnam ... pro quodam de bito, videlicet tres marcis dixit se nichil hahere in omnino et a-vit.
AGZ XI p. 227 (a. 1443) : quia sibi easdem pecunias dedit fur ad servandum et ipse easdem a-vit alias «zaprzyalsye».
Ib. XVII p. 116 (a. 1474) : nobil. Iohannes de Darovicze ... fideiussit quinque peccora a-ta alias «zaprzane» eciam in duabus septimanis statuere.
                        N.
                         locut. 
                                                
               
                     
                      summam  
                     przeczyć wysokości sumy (pożyczonej pod zastaw); negare se talem summam (pignore
                        dato) recepisse 
                     
                                            ArPrawn V p. 101 (a. 1440) : de summa super pignore a-nda (cf.contextum ).
                  2. 
                  stwierdzić, że dokument lub podpis jest nieważny lub nieautentyczny;  litteras vel nomen
                     eis subscriptum rata esse negare 
                  
               
                     a. 
                      litteram,
                        manum 
                     
                  ArPrawn X p. 247 (a. 1408) : debebat dari sentencia super litteris, a quibus dne adversarie ... recesserunt et a-erunt easdem.
TPaw VII p. 112 (a. 1419) : a-vit coram nobis litteram obligatoriam domino Nalancz, ita quod eadem littera, si inveniretur, nihil debet fieri ex ea.
AGZ XIV p. 175 (a. 1445) : Schachno «prziganil» literam obligatoriam et Iohannes Petri dixit: domini, ex quo a-vit (v. l. infamavit) literam, paratus sum sustentare literam.
ARect I p. 228 (a. 1486) : Iacobus ... manum suam propriam (in littera obligatoria sc. ) coram domino a-uit.
                     b. 
                      se a littera  
                     
               AGZ XIV p. 19 (a. 1440) : Calef a-vit se a predicta littera et asseruit, quod non sit suum sigillum.
                  3. 
                  zrzec się jakiegoś prawa (do rzeczy lub czynności); renuntiare iuri vel actioni.
                  
                  
            
                     a. 
                      (se) alicui rei 
                     
                  DokSul p. 347 (a. 1341) : duos laneos ... resignavimus domino abbati ... a-ntes et renunciantes omni iuri et actioni.
DyplMog p. 60 (a. 1354) : omni quaestioni ... totaliter a-ns et … renuntians.
KsgMaz I p. 42 (a. 1405) : se partibus ipsos concernentibus in Karwowo coram iudicio a-erunt.
                     b. 
                      aliquid 
                      
                     
                  AGZ VIII p. 26 (a. 1388) : promittens, quod nunquam amplius dictam advocaciam ... vellet impetere ... sed ... omnem actionem a-ret.
Ib. III p. 199 (a. 1428) : maternalia et patrimonium totaliter a-ns.
                     c. 
                     
                        sq. 
                         acc. 
                         c. 
                         inf. 
                         
                     
                     
                  ArPrawn V p. 426 (a. 1394) : a-vit se recipere suum dotalicium.
                     d. 
                      se alicuius rei  
                     
                  ZabDziej II p. 356 (a. 1486) : dnus Bartholomeus ... iurium suorum, si que habet ... a-vit se et liti cessit.
                     e. 
                     dep. 
                      
                     ab aliqua re  
                     
                  ZabDziej I p. 136 (a. 1497) : a-tus est Adam ab hereditate prefata.
                     f. 
                     
                        sq. 
                         quia 
                     
                     
               StPPP XII p. 213 (a. 1546) : omnes iste partes a-ant se, quia ibi nihil habent et facta est eis totalis solucio.