- F.
- Th.
- S.
- A.
- L.
I.
de rebus
1.
wschodzić (o słońcu), pojawiać się (o zjawiskach meteorologicznych), wzrastać (o roślinach), ukazywać się (o wrzodzie);
surgendo apparere, oriri (de sole, fulgure, nube
sim.), enasci, emergere (de plantis item med. de apostemate).
2.
sensu laxiore: pojawiać się, rozpoczynać, wynikać; exsistere, ordiri, incipere.
Dicitur
v.
gr. de
quaestione (ab aliquo:
KodMaz(K)
p. 354, a. 1231
:
in rebus mobilibus dubitacionis questio sepe solet a posteris e-ri
), suspicione (contra aliquem:
*Lites II
p. 173, a. 1413)
, controversia, lite sim. (coram aliquo:
DokSZKr
p. 13, a. 1373
;
DokMp I
p. 310, a. 1403
; inter
aliquos:
AGZ IV
p. 155, a. 1447
et saepius),
crimine, scandalo sim. (
VAdAnt
p. 29, 2
;
AKap Sąd I
p. 369, a. 1440)
;, citatione (
KsgCzer
p. 174,
a. 1417)
, litteris (resignationis:
APozn I
p. 95,
a. 1443).
II.
de hominibus
1.
urodzić się; nasci,
oriri.
Indicatur ubi,
v.
gr. Cracoviae (
StPPP VII
p. 468, a. 1460)
, quadam regione Opoliae (
HUSSOW.
p. 62, v. 30
).
2.
pojawiać się, ukazać; apparere, exsistere.
III.
rozpoczynać (mowę); fungitur vice vocis exordiendi
Tom. I p. 185 (a. 1511) : quod ad pacem Turcicam attinet, in hunc modum e-tus est.