- F.
- Th.
- B.
- S.
- A.
I.
1.
niedawno, dopiero co; nuper, modo.
N. i. q. paulo supra
KodKKr I p. 198 (a. 1333) : nos eum aut successores eius promittimus ... in d-um nominatis prepositura et prebendis ullatenus inpedire.Ib. p. 263
( saec. XIV med.) : sin autem ... frater noster ... predictam composicionem infringere ... attemptaret, extunc nos centum marcas grossorum d-um dicto domino episcopo ... persoluere ... debemus.
2.
kiedyś,
dawniej, przedtem; olim,
aliquando, prius.
3.
(iam)
już dawno, od dawna;
iam diu, ex longo tempore.
Syn.
ex antiquo
(
AKapSąd III
p. 86, a. 1502).
Abundat in
locut.
dudum ante :
AKapSąd III p. 9 (a. 1453) : dictus laicus d-um ante eandem mulierem sibi desponsaverat.
N.
a dudum :
AGZ VIII p. 21 (a. 1384) : ecclesiam ... a d-um declaravit fuisse et esse cathedralem.
ArHist VI p. 50 (a. 1476) : piscinas a d-um extirpatas munire.
II.
1.
zaraz, natychmiast; statim, illico.
2.
długo;
diu.
N.
tam dudum
i. q. tamdiu
DokPaul p. 244 (a. 1442) : predictam medietatem ville ... tenere debet ... tam d-um, donec prefata summa ... fuerit persoluta.
AGZ XIV p. 341 (a. 1452) : coloni debent transire ad morandum in suis agris ... et sedere tam d-um, usque facient iuxta ritum terrestrem.
ARect I p. 16 (a. 1469) : comedit expensas tam d-um, in quantum sibj licenciam non dedit.Ita saepius.
Item
quam dudum :
CodEp III p. 77 (a. 1455) : quam d-um vitalibus pocior etc.Cf. Th. V 1, 2777,6 sqq.