- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- Dc.
- L.
1.
dwójka, para; par, duo
BRUNO Qfr. p. 410 : purpurea proles prodiit de Latina terra, de Sclavonica d-s surrexit (cf. supra erant ... sub magisterio alii duo carnales fratres ... in heremo sedentes).
II.
dwoistość; numeri dualis natura
MARTIN. OP. Marg. fol. c 3a : vnitas concordiam et d-s discordiam inducit.
JAC. PAR. I p. 375 : Christus ad d-em aut trinarium numerum eam ecclesiam determinaverit in auctoritate ([Vlg. Matth. 18, 20);] ubi — ait — duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, in medio eorum ego sum.