- F.
 - Th. (rec.),
 - Bl.
 - Dc.
 - L.
 
               1.  
               dwójka, para;  par, duo
               
            BRUNO Qfr. p. 410 : purpurea proles prodiit de Latina terra, de Sclavonica d-s surrexit (cf. supra erant ... sub magisterio alii duo carnales fratres ... in heremo sedentes).
               II.  
               dwoistość;  numeri dualis natura
               
         MARTIN. OP. Marg. fol. c 3a : vnitas concordiam et d-s discordiam inducit.
JAC. PAR. I p. 375 : Christus ad d-em aut trinarium numerum eam ecclesiam determinaverit in auctoritate ([Vlg. Matth. 18, 20);] ubi — ait — duo vel tres congregati fuerint in nomine meo, in medio eorum ego sum.