- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- A.
- H.
- N.
I.
propr.
1.
władza, zwierzchność, panowanie;
dominatio, dominium.
Constr.
a.
sq.
gen.
subi.
b.
sq.
gen.
obi.
c.
sq.
in
c.
abl.
2.
iur. prawo własności; ius dominii, possessionis.
II.
meton.
1.
panujący, potęga; is qui dominatur, potestas
CorpJP II I p. 182 (a. 1511) : Gdanenses ... neque maritimis d-bus (v. l. dominantibus) bellum indicant aut foedera faciant absque ... consensu regiae maiestatis neque etc.
2.
państwo; dominium, regnum
MPH IV p. 205 (a. 1463) : cives et tota Prussie communitas abiectis Cruciferis a suo d-u venerunt Cracoviam ad dominum nostrum regem.
ŁASKI ComPriv fol. VIb : cum vniuersi principes, qui vel monarchiarum vel d-uum ... gerunt gubernaculaetc. Occ. księstwo; ducatus
PommUrk II p. 163 (a. 1266) : confirmantes eis civibus Lubucensibus omnem graciam et libertatem per totum d-um nostrum in theoloneis, in exactionibus [etc. (diploma ducis Vislai II]).