- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
- H.
- Ha.
- N.
I.
1.
pański,należący do pana; qui ad dominum pertinet, domini
est.
Occ.
podobny do pana; domini similis
WROCŁ. EpitConcl fol. t IIIa : hoc nomen d-us dicitur dupliciter, scilicet possessorie et similitudinarie: unde dicitur homo d-us, qui possidetur a domino, uel qui est similis domino.
2.
królewski; regalis
RachJag p. 215 (a. 1395) : Lithwossoni cubiculario dni regis, qui pro d-o medico Cracouiam venerat, ducendo ad dnum Skirgillonem pro expensis I fert.
II.
eccl.
t.t.
A.
1.
dotyczący Boga (zwł. Chrystusa), należący do niego, boski; qui ad Deum
(praec. Christum) pertinet, divus.
Praec.
α. Corpus, incarnatio, passio, sepulcrum.
β.
grex, ovile.
γ.
oratio
modlitwa Pańska;
i. q. Pater Noster.
2.
dies dominicus (-a)
niedziela;
i. q. Solis.
Inde vulgo eodem sensu
subst.
dominica,, -
ae
f.
et
dominicum,,
-i
n.
N. singularum in anno dominicarum appellationes (a primis verbis introitus missae sumptae), v. gr.
Oculi mei, Quasimodo, Reminiscere etc. recensentur
ap.
B.
Włodarski, Chronologia polska, Warszawa 1957, pp. 232-236.
B.
chrześcijański; Christianus, qui Christi cultorem decet
PommUrk IV p. 181 (a. 1305) : cultores ville ... in capella prehabita habebunt baptismum, confessionem, Sacram Eucharistiam, Unctionem, introductiones cum d-a sepultura.
SSrSil VII p. 175 (a. 1468) : barones bella d-a fideliter contra eum Georgium de Podiebrad egerunt.