phil.
zdolność do tego, aby być kierowanym, do podporządkowania się kierownictwu; facultas, qua quis aptus fit, ut dirigatur
BYSTRZ. Log. fol. b IIIa : omnis habitus, cui competunt isti duo respectus aptitudinales, scilicet respectus prioritatis naturalis et respectus conformitatis siue d-is (ed. directitatis), est practicus.
STOB. Aret. fol. a IIb : primus respectus est prioritatis naturalis, secundus conformitatis actiue seu d-is.
Id. Parv. fol. l IVa : primus respectus aptitudinalis ad praxim est prioritatis naturalis et secundus d-is.