- L.
I.
adi.
zależny, zawisły; qui ex aliqua re pendet
GŁOG. Anal. fol. 121a : demonstratio independens potior est quam d-s.
BYSTRZ. ParvLog fol. X IIb : duplex enim est impositio scilicet absoluta et d-s.
Syn.
conditionalis (
ib.
et
fol. X IIIb
). Ita saepe.
II.
subst.
1.
gram.
sg.
dependens,,
-ntis
n.
wyraz zawisły od drugiego w zdaniu; dictio, quae ex altera pendet in enuntiati constructione
Gramm. p. 181 (saec. XV) : vnius d-tis vnum debet esse terminans.Ita ib. pass. Cf. DEPENDENTIA I A et DEPENDO I B 2.
2.
iur.
pl.
dependentia,,
-ium
n.
sprawy wynikające (dodatkowo) ze sprawy głównej; causae, quae e causa principali emanant
CodSil V p. 132 (a. 1367) : ad prosequendum eandem appellationem coram ipso archiepiscopo cum emergentibus, d-bus et connexis.
KodMp IV p. 392 (a. 1441) : causam causarum auditoribus committere ... decidendam ... cum omnibus et singulis suis emergentibus, incidentibus, d-bus et connexis.Ita saepius.
N. sq. gen.
Dogiel IV p. 203 (a. 1517) : testes super praemissis et eorum d-bus.Cf. DEPENDENTIA II 2.