- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
I.
żyć (razem z kimś); vivere (simul cum aliquo)
*CodVit p. 823 (a. 1429) : vobiscuinque fervidi in imminentibus c-re et conmori (cf. Vlg. 2 Cor. 7, 3 ).
II.
1.
propr. mieszkać, przebywać stale z kimś; contubernio alicuius uti.
Syn.
simul manere (
ARect II
p. 151, a. 1548).
N. żyć w zgromadzeniu (zakonnym); de coenobitis
MPH IV p. 783 (a. fere 1300) : mater ac domina ... sub ordine Sancte Clare ... usque ad finem sue vite ... c-xit.Etiam de gentilium sacerdotibus ZABOR. Coel. fol. A IIIa : apud Athenienses praediti sacerdotijs separatim a cetero populo c-bant.
2.
sensu latiore: przebywać w czyimś towarzystwie, współżyć z kimś, obcować; conversari cum aliquo, alicuius consuetudine uti.
Constr. ad 1—2:
alicui (cum aliquo):
Additur
a. adv. , v. gr.
humaniter (
GŁOG. Phys. fol. c 2b)
. b. abl.
modi
amica consuetudine (
ADAM
p. 310
)
, magno desiderio (
ib.
p. 297
). c. in c.
abl. in sincera pacis concordia et unionis dulcedine (
CodEp I 1,
p. 113, a. 1439)
, in strictiori amicitiae vinculo (
Dogiel I
p. 413, a. 1474)
, in virginitate et summa continentia (cum sponso:
DŁUG. Hist. II
p. 407
)
.
III.
ucztować; convivari
KsgMaz I p. 101 (a. 1410) : in quodam convivio ... filium Przeboze ... arestavit c-entem (nisi leg. -antem).Cf. Th. I 886, 76 sqq.