- Dc.
phil.
t. t. wyrażenie uwarunkowane, ujęte w zdanie mające postać okresu warunkowego; enuntiatum condicionale
GIEŁCZ. fol. A 5b: c-um de terminis conuertibilibiis vel sino nimis est transcendens, vt: homo, si est risibilis, hoc enim c-um verificatur de omni ente mundi.
Ib. pro noticia c-orum transcendentium ponitur talis regula: quandocunque terminus sequens coniunctionem condicionalem infert in consequentia bona terminum precedentem coniunctionem condicionalem — totum c-um est transcendens.
GŁOG. ExLog fol. 88b : quando arguitur a proposicione kathegorica vera de copulato disiuncto vel c-o extremo ad propositionem yppoteticam.Ita saepius.