- F.
- Th.
- S.
- Dc. (
- H. et
- Ha. pl.)
I.
1.
wóz (zwł. kryty) do przewożenia osób, kareta; vehiculum (praec. tectum, quo homines portantur).
N. glossam Pol.
GLb p. 17 : c-um est vehiculum panno tectum ad pompam sedentium in eo, «rydvan, poklyad, pokryti vosz».
Syn.
lectica (
RachDw III
p. 18, a. 1551).
2.
wóz ciężarowy,
zwł. taborowy; plaustrum, praec. ad impedimenta bellica transferenda usurpatum.
II.
pl. drzewo budulcowe; lignum ad aedificandum aptum
KsgKaz p. 24 (a. 1370) : ad ecclesiam I fert, pro c-is «czymmer» (Germ. ).
Ib. p. 41 (a. 1372) : pro c-is, tignis, tegulis, celindriis.Ita passim.
N. glossam Pol.
PomnLw II p. 138 (a. 1414) : pro c-is alias «delin» ad pontem.
Simili sensu sg.
CodSil XVIII p. 12 (a. 1447) : pro duobus nabulis c-i.
III.
singulare: nacięcie, ślad po uderzeniu ostrym narzędziem; ictus vestigium
AGZ XVI p. 3 (a. 1463) : portas repercuciendo, in eis viginti c-a alias «czoszny» faciendo, in eadem domo quatuor hostia frangendo ibique triginta c-a ... faciendo.Cf. Słownik Staropolski s. v. ciosn.