- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
[
1.
sg.
ind.
perf.
act.
evomi :
SSrSil I
p. 404
(a. 1489)
:
ego ... ea, que mihi cordi erant, sine formidine evomi.]
I. aliquid
A.
propr.
1. (de animantibus) wyrzucić z siebie, zwrócić (pobrany pokarm), zwymiotować; ructando edere, per vomitum egerere, eructare.
Glossa
Pol.
RFil XXIII p. 278 (a. 1450) : e-at «wyrzygała bi» (ed. -gnalabi).
N. in imagine
victoriam :
DŁUG. Hist. III p. 23 : Cruciferi ... male partam victoriam Lithuanos cogunt e-re.
2.
(de rebus naturalibus) wydzielać, wyziewać, buchać czymś; effundere, emittere, efflare.
B.
transl.
1.
a.
vocem, verbum
sim.: wypowiadać, wydawać, mówić; dicendo proferre, edere,
edicere.
Praec.
iram, maledicta, affectum
sim.
in aliquem:
zlewać na kogoś, obrzucać czymś; effundere, conferre in aliquem.
Simili sensu
(impietatis) virus, pestiferos excessus (
DŁUG. Op.
p. 451
)
, feritatem (
id. Hist. II
p. 233
).
b.
scripta
sim.: wydawać, ogłaszać; foras dare, edere, publici iuris
facere.
N. constr. (indicatur finis) sq.
in
c.
acc.
SSrSil IX p. 27 (a. 1464) : opera, que in enervacionem ... religionis ... e-re conatur.
Ib. p. 245 (a. 1467) : famosum libellum in tanti facinoris excusationem ... e-isti.
II.
aliquem
wyrzucić, odrzucić, odtrącić; abigere, pellere, demovere; non dicitur nisi ab ore Domini (ex Itala Apoc. 3, 16).