Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DIFFIDENTIA

Gramatyka
  • Formydiffidentia, diffidencia, difidencia
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. actus diffidendi, suspicio, dubitatio.
  • II. comminatio, minae, ultionis denuntiatio iniuria, vis:

Pełne hasło

DIFFIDENTIA s. DIFFIDENCIA s. DIFIDENCIA, -ae f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • L.
  • N.
I. brak zaufania do kogoś, nieufność, niewiara w coś, powątpiewanie, wątpliwość; actus diffidendi, suspicio, dubitatio.
N. locut.
filii (nati) diffidentiae ( *Ztschr. LX p. 174, a. 1357 ; CodSil V p. 293, a. 1340 et saepius) niewierni; infideles (ex Vlg. Eph. 2,2 et 5,6).
Constr.
a. sq. gen. obi. b. sq. de
*PommUrk II p. 562 (a. 1285) : quod ipsis de securitate posset haberi d-a.
CodVit p. 480 (a. 1420) : magnam ... concepimus ex hoc de sanctitate sua d-am.
Ib. p. 938 (a. 1430) : magnam nobis de amicitia vestra d-am faceretis.
II. pogróżki, zapowiedź zemsty; comminatio, minae, ultionis denuntiatio
AKapSąd I p. 386 (a. 1449) : in foribus domus ... inventa est suspensa ticio et scopa cum littera scripta in vim d-e per ignem ob non solucionem servicii deserviti.
Inde: krzywda, gwałt; iniuria, vis:
ib. II p. 695 (a. 1499) : tempore insidiarum et d-arum per olim Laurencium Coszmyder.
Cf. DIFFIDATIO II 1 1. DIFFIDO II.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)