- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
- N.
I.
brak zaufania do kogoś, nieufność, niewiara w coś, powątpiewanie, wątpliwość; actus diffidendi, suspicio, dubitatio.
N. locut.
filii (nati) diffidentiae (
*Ztschr. LX
p. 174, a. 1357
;
CodSil V
p. 293, a. 1340
et saepius)
niewierni; infideles (ex Vlg.
Eph. 2,2 et 5,6).
Constr.
a.
sq.
gen.
obi.
b.
sq.
de
*PommUrk II p. 562 (a. 1285) : quod ipsis de securitate posset haberi d-a.
CodVit p. 480 (a. 1420) : magnam ... concepimus ex hoc de sanctitate sua d-am.
Ib. p. 938 (a. 1430) : magnam nobis de amicitia vestra d-am faceretis.
II.
pogróżki, zapowiedź zemsty; comminatio, minae, ultionis denuntiatio
AKapSąd I p. 386 (a. 1449) : in foribus domus ... inventa est suspensa ticio et scopa cum littera scripta in vim d-e per ignem ob non solucionem servicii deserviti.Inde: krzywda, gwałt; iniuria, vis:
ib. II p. 695 (a. 1499) : tempore insidiarum et d-arum per olim Laurencium Coszmyder.Cf. DIFFIDATIO II 1 1. DIFFIDO II.