[CONIVENTER]
s.
CONNIVENTER
adv.
(coniveo)
- B.
lekkomyślnie, lekceważąco; neglegenter, leviter
Tom. V p. 106 (a. 1519) : quod illi conantur, non est c-r transeundum.
Ib. X p. 94 (a. 1528) : serio et non c-r sicut prius hoc bellum geritur.
KodKrak p. 723 (a. 1542) : ad tanta scelera ... c-r consentire.