- F.
- Bl.
- B.
- Ha.
I.
de hominibus: spokrewniony, krewny; consanguineus, cognatus
AGZ XIV p. 122 (a. 1444) : dixit, quod haberet c-os dominos Rzemyenyowski «i» Lopathycz.
AAlex p. 237 (a. 1503) : Poloni non accurrerent Ruthenis ... fratribus c-is.
Ib. infra Saxones ... qui non c-i sunt nobis.
N. abs. loco subst.
ArHist XII p. 296 (a. 1372) : Jacobum ... et c-um suum et ceteros.Cf. COGNATUS I 1.
II.
de rebus
1.
wrodzony, przyrodzony; innatus
SSrSil VII p. 21 (a. 1458) : justiciam suam hereditario c-am.
NIC. BŁ. Serm. III p. 134 : mulieribus non sit c-a sapientia.
KodMaz(L) p. 306 (a. 1496) : necessitudine ipsa inter nos et eum ipsum ducem c-a.Ita saepius saec. XV—XVI.
Syn.
congenitus (
GŁOG. Anim. fol. N Vb).
2.
rodzinny, ojczysty; natalis
Concl. p. 107 : ut ... in paterno et c-o aere curaretur.Cf. COGNATUS I 2.