Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ABRUPTUM

Gramatyka
  • Formyabruptum, abrutum
  • Etymologia abrumpo
  • Odmiana -i
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • I. locus praeceps.
    • a. propr.
    • b. transl.
  • II. + ex abrupto subito, repente, ex improviso

Pełne hasło

ABRUPTUM s. ABRUTUM -i n. (abrumpo)
  • F.
  • Th.
I. urwisko, przepaść; locus praeceps.
N. locut.:
in a-um abire wpadać w przepaść; se praecipitare, cadere
Tom. VI p. 187 (a. 1522) : ubi hi (homines sc. ) malitia deplorati in preceps ruerunt, nulla cecitas eque in a-um abit.
Plerumque tamen in plurali usurpatur
a. propr.
b. transl.
PP II p. 190 (a. 1454) : rectorum et principandum temeritas frenis laxatis licende per quelibet devia et a-a graditur.
DŁUG. Op. p. 50 : coecis ... ausibus in exitalia a-a grassabatur regis impietas.
II. ex abrupto nagle, niespodziewanie, bez przygotowania; subito, repente, ex improviso
KodMp II p. 220 (a. 1311) : nec monitis nec cittatis iussit (sc. abbas) in nos ex a-o (ed. exabrupto) excommunicacionis sentencias fulminare.
CodSil V p. 272 (a. 1340) : ubi ... contra principem procedendum est ... sine sollempnitate non convenit et ex a-o procedi.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)