- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
propr. part. perf. loco
adi.
exasperatus,,
-a, -um
ozdobiony (sterczącym elementem); signo quodam exstante exornatus
CodEp I 2, p. 162 (a. 1455) : galea cornibus e-ta.
DŁUG. Hist. IV p. 39 : capite diademate adornato, cornibus ... e-to.Cf. Th. V 2,1186,35.
II.
transl.
A.
res
1.
concr.
vulnus, ulcus
sim.
rozjątrzyć;
exacerbare.
2.
abstr.
obostrzyć, spotęgować (karę, ból); amplificare, augere
(v.
gr.
dolorem, hostilitatem, supplicium).
Pass.
wzmagać się, przybierać na sile; augeri, crescere(v.
gr. de
bello).
Occ.
simili sensu
intrans.
AKapSąd III p. 333 (a. 1513) : nuper peste e-nte.
B.
animantes
1.
rozgniewać, rozdrażnić, zasmucić;
ad iram provocare, irritare, moerore affligere.
N. locut.
α. in ampliorem indignationem (
DŁUG. Hist. I
p. 293
).
β. ad vires (tigridem:
KADŁUB.
p. 216
).
Part. perf. loco
adi.
exasperatus,,
-a, -um
rozgniewany, zły; iratus
(contra aliquem)
AKapSąd II p. 160 (a. 1449) : e-tum contra me gerunt animum.
Ib. III p. 357 (a. 1470) : hospes e-tus contra ... ministrum, cepit eum capilare, percutere.
2.
rzucać obelgi, wymyślać komuś; contumeliis afficere, obiurgare
NIC. BŁ. Tract. fol. f Ib : sunt peccata venialia:... quotiens pauperem importune petentem quis e-at.
ConcPol IV p. 148 (a. 1435) : nonnulli predicatores ... semper e-ant aut satire nimis innittuntur plus quam oportet ... sine ordine hominum vicia remordentes.
N. locut.
con
tumeliosa verba in faciem alicuius:
SSrSil VIII p. 224 (a. 1463) : episcopus... multa contumeliosa verba in faciem domini legati e-vit, et... plebi... illum odiosum redderet.