I. ewangelista, autor ewangelii; evangelii auctor (Matthaeus, Marcus, Lucas, Ioannes). Meton. księga ewangelii; liber evangelii

DŁUG. Hist. V p. 121 : lecto evangelio, repositis ense et sceptro imperator accipit e-am, dat papae osculum evangelii.

II. głosiciel ewangelii; qui evangelium praedicat. Saec. XVI. Alluditur ad Lutheranae fidei addictos

Dogiel IV p. 237 (a. 1526) : verbum Dei praedicari vult, non ut apostatae vel hi novi e-ae suo sensu ac libidine exponunt, sed ut illud intellexerunt patres.

DANT. in

Tom. XII p. 225 : ubi erant hospites avidiores, quod maxime solet esse apud eos, qui se e-as (ed. -os) vocant, vix exivi ducatis 7.

ArPrawn VI p. 95 (a. 1530) : ab illis sacerrimis e-is, qui pietatem ac dilectionem proximi crepantes, proximum deradunt.

Cf. EVANGELICUS I 2.