Ogólne
Pełne hasło
Więcej

EREMUS

Gramatyka
  • Formyeremus, heremus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -i
  • Część mowyrzeczownikrzeczownik
  • Rodzajżeńskimęski
Znaczenia
  • pustkowie, okolica niezamieszkała, bezludzie
    • α. pustelnia, samotnia, miejsce zamieszkania pustelnika (-ów), klasztor mnichów o regule pustelniczej
    • β. puszcza

Pełne hasło

EREMUS s. HEREMUS, -i f. et m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • L.
  • A.
  • N.
[acc. eremon : Tom. X p. 348 (a. 1528) : in eam eremon.]
pustkowie, okolica niezamieszkała, bezludzie; loca deserta, inhabitabilia, regio inculta, desertum. Explicat
GŁOG. Alex. I fol. L IIb : h-us est locus desertus, vbi non est habitatio vel gressus hominum.
Praec.
α. pustelnia, samotnia, miejsce zamieszkania pustelnika (-ów), klasztor mnichów o regule pustelniczej; solitudo, ubi anachoreta (-ae) habitat (-ant), eremitarum monasterium.
β. puszcza; silva maxima
KodPol II p. 749 (a. 1365) : h-um seu mericam nostram ... exposuimus ... locandam.
KodMp IV p. 384 (a. 1441) : syluas in e-o vocato Nepolomska.
Fortasse huc etiam pertinet
KADŁUB. p. 201 : illa subinde incomeabili h-i vastitate trium naturalium dierum cursu citatissimo vix emensa.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)