- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
I.
(de hominibus) umrzeć, zginąć, polec; mori, perire (praec. in pugna)
KADŁUB. p. 69 : unicus eius filius Mesco in primo pubertatis flore veneno e-uit (cf. ChrPol p. 624).
Ib. p. 225 : suorum principum vires, in quorum infinitate fixerant fiduciam, penitus e-isse conspiciunt.
ChrMP p. 543 : totus ... populus nostri exercitus e-uit.
DŁUG. Hist. II p. 71 : robustissimorum militum flos e-uit.
II.
(de rebus)
1.
concr. uschnąć; marcidum fieri, penitus marcescere
a.
de arboribus,
b.
de membris corporis (solummodo ex
Vlg.
Gen. 32,25 de nervo femoris).
2.
abstr. słabnąć, niszczeć, przemijać; languescere, evanescere,
v.
gr. de
animositate (
KADŁUB.
p. 186
)
, decore (
DŁUG. Op.
p. 285
)
, iustitia (
id. Hist. I
p. 260
)
, virtute
(
KADŁUB.
p. 152
),
item de
privilegio
i. q. auctoritate minui (
DŁUG. Hist. V
p. 359
:
Kazimiri ... regis privilegium ... e-isse.
Cf. Th.
V 2, 448, 75 sqq.).