- F.
- Th.
- Bl.
- Dc. (-ile)
I.
adi.
niepewny, wątpliwy; de quo dubitari vel ambigi potest, dubius.
Constr. sq. enunt. interrog.
MATTH. Prax. p. 70 : quod enim d-e est, an verum sit, haereticum iudicari non potest.Cf. Th. V 1, 2074,18 sqq.
II.
abs. loco
subst.
dubitabile,,
-is
n.
wątpliwość, sprawa wątpliwa; dubium, ambiguitas
PommUrk III p. 394 (a. 1300) : super quedam d-ia, que a nobis requisiuistis, sic vobis respondemus.Praec. gram. et phil. to, o czym można wątpić; de quo dubitari potest
Gramm. p. 164 (saec. XV) : tot sunt quesitiua construccionis, quot sunt d-ia circa ipsam construccionem.
Ib. infra tripliciter contingit d-e circa construccionem, scilicet de substanda ... eius, de qualitate et quantitate.
GŁOG. Anal. fol. 133b : d-e est opinabile.
BYSTRZ. AnalPost fol. k IIb : tot sunt in genere scibilia, quot sunt in genere d-ia et quesita.Ita passim saec. XVI. Cf. Th. V 1 2074,33.