- F.
 - Th.
 - Dc.
 
               niezgoda, brak zgody na coś;  dissensio, discordia, improbatio. 
                  
               
               
         
                     Locut. 
                   
                                            
               
                  
                   dissensu  ( 
                     NIC. BŁ. Tract. fol. f VIIb   
                     : 
                     
                        an ... sponsalia iurata possint mutuo partium d-u dissolui), 
                  
                  per dissensum (  
                  
                                        StSyn IV p. CLXXIII, a. 1425 : si de consilio et assensu tocius capituli est assumptus, sic per d-um solius episcopi ... non potest amoveri),liberum dissensum facere (
ArHist V p. 107, a. 1452 : Nicolaus ... et Margeretha ... per liberum d-um, quem fecerunt publice in iudicio etc.; cf. ib. p. 138, a. 1458).
                     Constr.  
                   
                                            
               
                  
                  a.  
                  abs. 
                   
                  b.  
                  sq. 
                   gen. 
                   obi. 
                   
                  c.  
                  sq. 
                   gen. 
                   subi. 
                   
                     Occ.
                   phil. 
                   odrzucenie, brak uznania, zaprzeczenie;  
                     improbatio, negatio
                  
                                        GŁOG. ExLog fol. 75a : assensus falsi vel d-us veri.Ita saepius.
                     N.  constr. sq. 
                                            
            
                  
                   de :
                                        BYSTRZ. AnalPr fol. n VIIa : iste opiniones sunt contrarie, que sic se habent, quod vna est assensus de aliquo et alia est d-us de eodem.