General
Full Entry
More

DISSENSUS

Grammar
  • Formsdissensus
  • Etymologyancient Latin
  • Inflectional type -us
  • Part of Speechnoun
  • Gendermasculine
Meaning Outline
  • dissensio, discordia, improbatio.

Pełne hasło

DISSENSUS, -us m.
  • F.
  • Th.
  • Dc.
niezgoda, brak zgody na coś; dissensio, discordia, improbatio.
Locut.
dissensu ( NIC. BŁ. Tract. fol. f VIIb : an ... sponsalia iurata possint mutuo partium d-u dissolui), per dissensum (
StSyn IV p. CLXXIII, a. 1425 : si de consilio et assensu tocius capituli est assumptus, sic per d-um solius episcopi ... non potest amoveri),
liberum dissensum facere (
ArHist V p. 107, a. 1452 : Nicolaus ... et Margeretha ... per liberum d-um, quem fecerunt publice in iudicio etc.; cf. ib. p. 138, a. 1458)
.
Constr.
a. abs. b. sq. gen. obi. c. sq. gen. subi. Occ. phil. odrzucenie, brak uznania, zaprzeczenie; improbatio, negatio
GŁOG. ExLog fol. 75a : assensus falsi vel d-us veri.
Ita saepius.
N. constr. sq.
de :
BYSTRZ. AnalPr fol. n VIIa : iste opiniones sunt contrarie, que sic se habent, quod vna est assensus de aliquo et alia est d-us de eodem.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)