- Dc.
- B.
I.
ten. kto wypowiada wojnę,wróg, nieprzyjaciel;
qui bellum denuntiat, hostis, inimicus
AKapSąd I p. 149 (a. 1491) : ad hostes ecclesie et personarum ecclesie d-es ... confugit.
Tom. III p. 31 (a. 1514) : litere ad Moscos misse d-es.Ita saepius.
Syn.
hostis (
Tom. XVI 2,
p. 92, a. 1534)
, hostilitatis denuntiator (
AKap
p. 96, a. 1549).
Cf.
DIFFIDATIO I
DIFFIDATORIUM
DIFFIDATORIUS I
1. DIFFIDO I 1.
II.
1.
ten, kto grozi komuś czymś, wypowiada pogróżki, odgraża się;
qui minitat alicui aliqua re, minas intentat
DŁUG. Hist. IV p. 4 : ambasiatores regii ... sani et incolumes in regnum Poloniae redeunt nulla offensa a d-e accepta.
ZabDziej III p. 136 (a. 1491) : casu, quo aliquam paterentur dicti diffidati invasionem aut offensam, extunc dictus d-or eclesie et sedi ... tricentas marcas vallatas succumbet.
ArPrawn VII p. 202 (a. 1566) : de minas iactantibus vel pericula denuntiantibus vulgo d-bus.
2.
ten, kto stanowi niebezpieczeństwo, szkodnik, grabieżca; qui alicui (rei) imminet, damnum infert, grassator
AKapSąd I p. 657 (a. 1527) : comminationum, que capitulo inferuntur ex parte cuiusdam Szokol d-is bonorum ... ecclesie Gneznensis.
*Dogiel I p. 32 (a. 1538) : ex crebris latrociniis et similibus grassationibus ac d-um utrobique hospitationibus ... ingens difficultas ... emerserit.Cf. DIFFIDATIO II 1 DIFFIDATORIUS II 1. DIFFIDO II 2 DIFFIDO III.