- F.
- Th.
- Bl.
- S.
ten, kto za kimś się wstawia (u Boga), orędownik, pośrednik; intercessor, patronus (ap. Deum).
Additur
Dei
(
CorpJP III
p. 433, a. 1519
; cf.
Th.
V 1, 598, 19),
apud Deum (
AKap
p. 164, a. 1558)
.
Occ.
constr.
sq.
acc.
obi.
Ztschr. XXVII p. 355 (saec. XIV) : scelerum d-or nostrorum Christe Redemptor.