- F.
- Th.
- S.
I.
propr.
przekwitać, więdnąć; florere desinere, marcescere (saec. XV).
Glossa
Pol.
GLb p. 120 : d-re, d-uit, «okwytnąl».
II.
transl. przemijać, wygasać; praeterire, exstingui (saec. XVI).
Constr. sq.
in
c.
abl.
SSrSil IX p. 248 (a. 1467) : gloriosa Julii Cesaris familia in Nerone d-uit et degeneravit.