Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DECLINATORIUS

Gramatyka
  • Formydeclinatorius, declinatoria
  • Etymologiadeclino
  • Odmiana -a, -um -ae
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • i. e. iudicii) zarzut niewłaściwości sądu

Pełne hasło

DECLINATORIUS, -a, -um (declino)
  • Dc.
  • B. (declinatoria
  • subst.),
  • L.
iur. t. t. exceptio (fori
i. e. iudicii) zarzut niewłaściwości sądu; qua reus iudicium, coram quo causa agitur, minime competens esse declarat
Lites I p. 7 (a. 1320) : salvis omnibus excepcionibus dilatoriis, d-iis, peremptoriis.
StSyn IV p. 37 (a. 1420) : iudex... laicus... nisi excepcione d-a fori proposita legitime ... citatos clericos ad forum ecclesiastici iudicis remiserit etc.
Simili sensu abs. loco
subst. declinatoria,, -ae f.
KodMp II p. 255 (a. 1324) : pendente termino super d-am iudicij et alijs excepcionibus dilatorijs.
Lites III p. 58 (a. 1414) : proponens d-am non auditur post tempus a iure prefixum.
Ita passim saec. XV—XVI, praec. in locut. (exceptionem) declinatoriam allegare ( ZabDziej III p. 285, a. 1493) , proponere (cf. supra 26 ; ; Tom. VII p. 379, a. 1525) , exhibere (producere in scriptis : AKapSąd II p. 201, a. 1455 ; KodUJ III p. 218, a. 1504), item in exceptionem declinatoriam prorumpere ( ArPrawn X p. 414, a. 1414). Ad rem cf. S. Kutrzeba, Dawne polskie prawo sądowe p. 77. Occ. sensu latiore causa :
DŁUG. Hist. III p. 180 : ex causis diffugii et d-iis, frustratoriis et commentatis appellationem interpositam esse.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)