- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- A.
- N.
obciążać winą, obwiniać, oskarżać (zwł. przed sądem); criminari, reprehendere, accusare (praec. coram iudice).
N. glossam Pol.
KsgMaz III p. 138 (a. 1435) : kmetho ... c-vit dominam, alias «vinan dal», quia etc.Praeter homines etiam nobilitatem alicuius naganić szlachectwo; i. q. in dubium vocare
RHer III p. 52 (a. 1518) : ad probationem c-tae nobilitatis. Indicatur crimena. sq. abl.
N.
iure furastico
oskarżyć o kradzież; furti accusare(
ZabDziej I
p. 88, a. 1470)
; simili sensu
rebus furtivis (
KsgGrWp II
p. 98, a. 1399
:
pro ... rebus omnibus, quibus c-verat eum furtivis).
b.
sq.
de :
MARTIN. OP. Chr. p. 262 : c-tus fuit de morte Vigilij.
ArPrawn V p. 88 (saec. XV med.) : vocatus, infamatus vel c-tus de furto.
AKapSąd III p. 51 (a. 1483) : plebanum de morte sibi imminenti c-bat et inclamabat.Cf. Th. IV 1313,58 sqq. c. sq. in c. abl.
CodEp III p. 446 (a. 1497) : nos ... tam crude c-re, maxime in eo, quod asseruit etc.Cf. Th. IV 1313,54 sqq. d. sq. enuntiato obi. cf.