Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CREMATOR

Gramatyka
  • Formycremator
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -oris
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I.
    • 1. ten, kto kogoś pali, spala
    • 2. podpalacz
  • II.
    • 1. hutnik, wytapiacz metali
    • 2. tzw. warycz, robotnik warzący solankę

Pełne hasło

CREMATOR, -oris m.
  • F.
  • Th. (semel
  • ap.
  • Tertullianum),
  • Bl.
  • B.
I.
1. ten, kto kogoś pali, spala; qui cremat aliquem
CodSil V p. 36 (a. 1340) : ducem ... et ... c-es sacerdotis predicti ... excommunicamus (cf. ib. p. 35: quendam sacerdotem ... dux Bregensis ad flammarum incendia fecit pertrahi et cremari).
2. podpalacz; incendiarius
AGZ XI p. 301 (a. 1447) : Nicolaus ... si audebit iurare, quod cum Michaele molendinatore nullum pactum ... fecit post illam cremationem alias «po szegu» ... tunc dominus Iohannes Kmitha debet secum ministrare ius tamquam cum c-e sub vadio centum marcarum.
N. in imagine
AKapSąd II p. 397 (a. 1462) : infamaverunt ipsum infamacionibus pessimis asserentes et nominantes ipsum fore furem, latronem, c-em, male progenitum.
II.
1. hutnik, wytapiacz metali; faber, qui metallum conflat
KsgŁawKr p. 1 (a. 1365) : Georgio c-i.
Ib. p. 138 (a. 1376) : hortus casam c-is civitatis tangens.
CracArt I V p. 26 (a. 1396) : Petrus c-or argenti.
Ita saepius.
2. tzw. warycz, robotnik warzący solankę; qui sal decoquit, salinator
CodPom I p. 55 (a. 1159) : de unoquoque uiro ibidem sal coquente et per eundem pontem transeunte denarius c-um (ed. cromatorum).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)