Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CORRECTORIUS

Gramatyka
  • Formycorrectorius, correctoreus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
Znaczenia
  • I. poprawczy, mający na celu poprawę
  • II. napominający, zawierający napomnienie, naganę

Pełne hasło

CORRECTORIUS s. CORRECTOREUS, -a, -um
  • Th. (rec.),
  • Bl. (-um),
  • B.
  • BJ.
I. poprawczy, mający na celu poprawę; qui ad correctionem spectat
CodSil VIII p. 8 (a. 1311) : maiorum pareant imperiis aut potentum fortiorem subeant ... c-am disciplinam.
ArLit I p. 14 (a. 1429) : prepositus taliter excedentes pena c-a debet emendare.
II. napominający, zawierający napomnienie, naganę; monitortus, castigatorius, qui vituperationem continet
VKyng p. 717 : ipsum verbis c-iis humiliter obiurgans.
CodVit p. 788 (a. 1428) : littera repugnatoria detraccionis et cum hoc c-a.
Ita saepius. Fortasse huc quoque spectat
StPPP X p. 41 (saec. XV in.in) : peticio est duplex: brevis et simplex, utque in simplicibus c-iis; altera est longa, in qua ponuntur plures peticiones parciales.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)