Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CORONATUS

Gramatyka
  • Formycoronatus, coronatus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um -i
  • Część mowyprzymiotnikprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. koronowany, posiadający koronę
  • II. moneta francuska z wyobrażeniem korony

Pełne hasło

CORONATUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • H.
  • N.
I. adi. koronowany, posiadający koronę; regio diademate ornatus
AKapSąd II p. 18 (a. 1414) : ymago B. Marie Virginis c-a.
ArHist VIII p. 472 (a. 1424) : aquilam c-am sine pedibus in insigni nobilium.
Ita saepius.
Item
monile ( CRIC. p. 31, v. 23 ).
N. eccl.
Quattuor (Sancti) Coronati czterech męczenników z koroną cierniową, których święto obchodzi się 8 listopada; martyres quattuor corona spinea ornati, quorum festum die 8 Novembris celebratur
*KodKKr II p. 96 (a. 1383) : Demetrius miseratione diuina tituli sanctorum Quatuor C-orum sancrosancte Romae ecclesie presbiter cardinalis.
RachJag p. 324 (a. 1404) : dominica ipsorum die Quatuor C-orum.
II. subst. coronatus,, -i m. moneta francuska z wyobrażeniem korony; nummus Gallicus coronae figura impressa ornatus
RachDw III p. 103 (a. 1545) : aureos c-os (ed. corosatos) centum computatos per Polonicales grossos 45.
Ib. I p. 32 (a. 1553) : in c-is (ed. corosatis) in ea summa perceptis ei decrevisse aureos 4.
Cf. CORONA I C 2 e.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)