[CONSAEPIO]
s.
CONSEPIO,
-ire, -psi, -ptum
- F.
- Th.
- Bl.
- S.
[3.
sg.
ind.
perf.
act.
consepivit:
StPPP XII
p. 562
:
ortum satis planum consepivit.]
I.
propr. otoczyć płotem, ogrodzić; saepe cingere.
II.
transl. obwarować, osłonić; munire, tegere
DŁUG. Hist. V p. 355 : frons vero curruum verubus praeacutis et partim ferro partim igne duratis c-ta erat.
Ib. II p. 511 : arx palude ... et undis undique c-ta.