Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONCUBITUS

Gramatyka
  • Formyconcubitus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -us
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • obcowanie płciowe
    • α. sg.
    • β. pl.

Pełne hasło

CONCUBITUS, -us m.
  • F.
  • Th.
  • S.
obcowanie płciowe; coitus.
Additur adi.
α. sg. clandestinus ( DŁUG. LibBen III p. 51 ) , ferus ( HUSSOW. p. 52, v. 90 ), impius ( DŁUG. Op. p. 29 ).
β. pl. promiscui ( FormJ p. 40, cf. Th. IV 100,26), vagi ( ROYZ. I p. 145, v. 247 ).
Iuncturae selectae
ex concubitu gigni ( DŁUG. LibBen III p. 51 ; id. Hist. III p. 472 ) ;, ex concubitu filium suscipere ( id. Hist. II p. 436 ), in alicuius concubitum transire ( ib. V p. 79 ).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)