Ogólne
Pełne hasło
Więcej

COLLATOR

Gramatyka
  • Formycollator, colator
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -oris
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. dawca, rozdawca
  • II. eccl. eccl. t. t. kolator, ten, komu przysługiwało prawo przedstawiania kandydata do objęcia beneficjum

Pełne hasło

COLLATOR s. COLATOR, -oris m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc. (pl.),
  • B.
  • BJ.
  • H.
I. dawca, rozdawca; dator
NIC. BŁ. Serm. III p. 134 : Christum esse peccatorum remissorem ... gratiae c-em.
GLb p. 21 : c-or «podawcza» (cf. GLcerv p. 502).
Cf. Th. III 1580,44 sqq.
II. eccl. t. t. kolator, ten, komu przysługiwało prawo przedstawiania kandydata do objęcia beneficjum; cui ius commendandi candidatos beneficii competebat
AGZ II p. 49 (a. 1403) : pars iuris patronatus ... ad nos est devoluta ... tamquam ad c-em parcialem.
KodKKr II p. 318 (a. 1407) : quamuis plures natos habeamus, vnus tamen ... sit c-or altaris.
KodMp IV p. 153 (a. 1416) : c-or medie partis ecclesie ad s. Jacobum.
Syn.
patronus ( CodEp II p. 335, a. 1434 et passim).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)