- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- A.
- N.
I.
propr.
1.
krępować, wiązać; obstringere, vincire (v.
gr.
vinculis).
2.
ścieśniać, zamykać, ograniczać, mieścić w czymś; concludere, comprimere, coartare.
Syn.
premere (
IANIC.
p. 30, v. 81
).
Opp.
ampliare:
URSIN. fol. E 2*(= 134,14 W.).
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
in
c.
acc.
ib. fol. E 4b (= 146,30 W.): cosmographi terram ... latam atque diffusam in tabulas c-ent et astringent.
c.
sq.
in
c.
abl.
d.
sq.
intra.
II.
transl. powściągać, hamować, powstrzymywać (od czegoś złego); coercere, refrenare, retinere.
Constr.
a.
sq.
ab.
b.
sq.
abl.
KodKKr I p. 97 (a. 1273) : ministeriales ... molestacione ville capituli ... c-ri.
N. locut.
ore
zamknąć komuś usta; dicentem impedire
StPPP II p. 425 (a. 1436) : veniens ad presenciam judicij maledixit hominem dicens 'mentiris’ et eum hoc ore c-uit.
c.
sq.
enuntiato finali.
d.
sq.
inf.
N. iuncturam abundantem
CodEp II p. 260 (a. 1431) : maleficos c-ret ab huiusmodi dampnis abstinere.