[COENOBITATUS]
s.
CENOBITATUS,
-a, -um
(coenobita)
żyjący we wspólnocie klasztornej; qui vitam in coenobio degit
PommUrk IV p. 25 (a. 1301) : priorissae omnibusque sanctimonialibus ibidem Deo servientibus et c-is sub ordine beati Augustini.
Ib. p. 77 (a. 1303) : monialibus c-is in Vergha.