- F.
- Th.
- S.
- A.
I.
propr. szybkość, prędkość, pośpiech; velocitas, pernicitas, festinatio, properatio.
Constr. abs. vel sq. gen. gerundii. N. locut.
α. celeritate uti pospiesznie działać; propere aliquid facere.
β. celeritatem non capere nie nadążać za czymś (kimś); velocitate aliquid (aliquem) non aequare
DŁUG. Hist. IV p. 353 : quadrigis et bombardis, quae c-em non capiebant, se subsequi iussis.
γ.
in celeritate naprędce; celeriter, subito, tumultuarie
Tom. V p. 398 (a. 1521) : ego ... misi ... in subsidium nepoti laboranti equitatum et peditatum tantum, quantum in c-e et meis difficultatibus fieri potuit.
δ. cum omni celeritate jak najprędzej; quam celerrime
AKapSąd II p. 62 (a. 1425) : quatenus omni mora sublata provinciam tuam ... cum omni c-e ... visitare procures.
II.
transl.
1.
mentis
bystrość umysłu; ingenii acies, sagacitas. Simili sensu abs.
IANIC. p. 268 : tanta est c-e et vigillantia vir Łaski, dignus Ulyssis secundi nomine.
2.
verborum
płynność wymowy;
i. q. volubilitas.