Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CANTORATUS

Gramatyka
  • Formycantoratus, cantoriatus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -us
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. eccl. eccl. urząd kantora
  • II. stanowisko nauczyciela śpiewu w szkole

Pełne hasło

CANTORATUS s. CANTORIATUS, -us m. (cantor)
  • Dc.
  • H.
  • N.
I. eccl. urząd kantora; cantoris officium
NIC. BŁ. Tract. fol. 44b : theologi ... dicunt psalmistatum, c-um et episcopatum non esse ordines.
Tom. VIII p. 221 (a. 1526) : agitur de c-u Strigoniensi.
II. stanowisko nauczyciela śpiewu w szkole; officium eius, qui pueros in schola cantica cantare docebat
ARect I p. 49 (a. 1470) : idem dnus Stanislaus bacc. dictum Iacobum ... in seruicium c-us in Bochnam scole recepit.
Ib. p. 73 (a. 1474) : petit a dno baccalario ... marcam ... seruicij c-us in Elkusz.
ZabDziej III p. 292 (a. 1493) : Stanislaus scolaris quondam cantor in Iavorow ... petit ... octo grossos ... pro servicio c-us et pro erudicione iuvenum.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)