- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
adi. moralny, obyczajny, etyczny, dotyczący etyki; qui ad mores pertinet, moralis, qui philosophiae moralis est (homines, propositio, scientia).
II.
subst.
1.
et
hicus,,
-i
m.
moralista; morum magister, praeceptor virtutis
FormJ p. 9 : e-us ... Katho vitam hominis absque doctrina effigiem probat esse mortis.Cf. Th. V 2,923,7 sqq.
2.
et
hica,,
-ae
et
et
hice,,
-es,
acc.
-en
f.
filozofia moralna, etyka; pars philosophiae, quae ad mores
pertinet.
N. syn.
monastica (
GŁOG. Anim. fol. A 11Ia
;
WROCŁ. Epit. fol. a Ib).
;Occ.
eodem sensu
pl.
et
hica,,
-orum
n.
*JAC. PAR. II p. 124 (a. 1482) : in partibus moralis philosophiae, vide licet in e-is, politicis et oeconomicis.
ArHist X p. 140 (a. 1524) : libri ... de errore filosoforum in e-is.
3.
pl.
Ethica,,
-orum
n.
tytuł dzieła Arystotelesa,Etyka; inscriptio libri Aristotelis, qui est Ethica
(respicitur
praec.
Ethica Nicomachea)
BYSTRZ. Log. fol. c Ia : e-a traditur ab Aristotele in decem libris E-orum et considerat modum viuendi in communi.
GŁOG. Anal. fol. 4b : hoc ostenditur in primo E-orum.
Id. Porph. fol. a IVb: dicitur ... tercio E-orum.Ita vulgo saec. XV-XVI.