- F.
- Th.
- S.
I.
propr.
błąkający się, wałęsający się, błądzący; qui a certa quadam via aberrat, errans, vagus.
Dicitur de animantibus vel rebus abstr. , v. gr.
vestigiis (
DŁUG. Hist. I
p. 187
;
CALLIM. Hist.
p. 146,
21
;
;cf. Th. V 2,804,61).
Syn.
devius (
PrPrz
p. 32, a. 1392).
N. constr. sq.
extra :
COPERN. OpM p. 100 : Ulysses ... extra orbem terrarum e-us (Gr. ο ίκουμέης'έξω πλανώ μένος1).Occ. zabłąkany, bezpański; qui nullius est
AGZ XIX p. 297 (a. 1481) : terminum ... pro bove e-o.
Ib. p. 320 (a. 1488) : tales res e-e si servantur per aliquem ultra terminum diem ... per penas regales castigantur, ideo peto decerni lucrum ... pro scrophis supra nominatis.
StPPP III p. 183 : de pecoribus... vel equis vagis et e-is per aliquem repertis.Cf. ERRATICUS.
II.
transl. podległy błędom, omylny; errori obnoxius
MATTH. Prax. p. 106 : unus homo ... dato quod sciens et bonus, tamen deceptibilis et e-us.